SLANCI
Slanci se prvi put pominju u zapisima iz 1716. godine. Na mestu gde je potok načinio poveću aluvijalnu ravan nastalo je selo. Slanci su poznati po termalnim izvorima: Točak, Vruća voda, Vrele, Balabanovac, Obradova voda, Savina voda, Sarićeva voda, Bubanje i druga.
VIŠNJICA
Višnjica se pruža duž obe strane puta uz desnu obalu Dunava, kao ušoreno selo nekada poznato po višnjama. Jovan Cvijić je u “Zborniku naselja srpskih zemalja” iz 1903. godine, nadahnuto primetio, da je Višnjica, Mali Carigrad na Dunavu, naselje iz turskog perioda, mada neki istoričari tvrde da ima i starijih keltskih i rimskih tragova. Na uzvišenju iznad izvora u Višnjičkoj Banji nekada su boravili oficiri rimske legije. Nekada je selo bilo poznato tranzitno mesto, a u vreme Austrougarske i carina.
Dunav koriste za zalivanje njiva, a ređe za tranzit. Stariji Višnjičani se sećaju Bele lađe, koja je bila osnovno prevozno sredstvo. Žitelji Višnjice imaju svoje “more” – Belu stenu, neuređeno izletište mnogih Beograđana. Selo je podeljeno na Gornju i Donju Malu. Urbani deo nazvan je Novo naselje. Najlepši deo Višnjice jeste marina “Ivan Milutinović” – mirno utočište alasa, ljubitelja Dunava i jedino mesto za izlazak.
VIŠNJIČKA BANJA
U toku vladavine nad Singidunumom Rimljani su na brdu gradili letnjikovce i vinograde. Uzvišenje je danas poznato kao Višnjička Banja. U sredini naselja nalazila se prirodna raselina, zvana “Dubodolina”, duboka više od 35 metara. Danas se na tom mestu nalazi park i tereni. Ime banja odnosi se na izvorišta lekovite sumporne vode koja se nalaze u podnožju brda. Za vodu su znali i Rimljani, koji su na tom mestu napravili prva kupatila. Od predratnog lečilišta nije ostalo ništa. Na mestu bazena se nalaze tereni.
